Rozdział 17
 

WYTRWANIE ŚWIĘTYCH

 1. Święci, których Bóg przyjął w Umiłowanym, w Chrystusie, są rzeczywiście powołani i uświęceni przez Jego Ducha. Bóg udzielił im kosztownej wiary, która należy do wszystkich Jego wybranych. Ludzie, którym te błogosławieństwa zostały udzielone, nie mogą ani całkowicie, ani ostatecznie odpaść od stanu łaski, lecz z pewnością wytrwają w łasce do końca i będą zbawieni na wieki,ponieważ Bóg nigdy nie cofnie swojego powołania i swoich darów. Bóg nie przestaje rodzić i pielęgnować w nich wiary, upamiętniania, miłości, radości,nadziei i wszystkich łask Ducha Świętego, prowadzących do nieśmiertelności. Wiele burz i powodzi może zwalić się na nich, jednakże nigdy nie zostaną zepchnięci z fundamentu i skały, na której przez wiarę mocno się opierają. Nawet jeśli niewiara i pokuszenia szatana sprawią, że chwilowo stracą z oczu Bożą światłość i miłość, niezmienny Bóg nadal pozostaje ich Bogiemi On na pewno ich zachowa i zbawi swoją mocą, aż obejmą w posiadanie swoją nabytą własność; są bowiem wyryci na Jego dłoniach, a ich imiona zostały od wieczności zapisane w księdze życia.
Ps 89:32-33: Ma 3 6; J 10:28-29. 1 Kor 11:32: Flp 1:6; 2 Tm 2:19; lJ 2:19.

2. Wytrwanie świętych nie zależy od ich własnej wolnej woli, lecz od niezmienności decyzji o wybraniu, która z kolei zależy od niezależnej i niezmiennej miłości Boga Ojca, od skuteczności zasług i orędownictwa Jezusa Chrystusa oraz jedności świętych z Nim, od przyrzeczenia Bożego, od niezmiennego charakteru świętych, w których mieszka Duch Święty, od Bożej natury, której Są uczestnikami i wreszcie od warunków przymierza łaski. Wszystkie te czynniki gwarantują pewność i niezawodność wytrwania świętych.
Jr 32:40; J 14:19; Rz 5:9-10; 8:30; 9:11,16; Hbr 6:17-1S; 1 J 3:9.

3. Z rozmaitych powodów – przez pokuszenia szatana i świata, przez ataki pozostającego w wierzących grzechu, przez zaniedbanie środków łaski darowanych im do wytrwania – święci mogą upaść w straszne grzechy i mogą nawet pozostać w nich przez jakiś czas. W ten sposób narażają się na gniew Boży, zasmucając Jego Ducha Świętego; pozbawiają się łask, tracą pociechę, doznają zatwardzenia serca i wyrzutów sumienia, ranią i gorszą innych oraz ściągają na siebie Boże karcenie. Jednakże, ponieważ Są świętymi, ich upamiętanie zostanie odnowione i przez wiarę będą zachowani w Chrystusie Jezusie aż do końca.
2 Sm 12:14; Ps 32:3-4; 51:11,13; Iz 64:5,9; Mt 26:70,72,74; Łk 22:32,61-62; Ef 4:30.