Rozdział 5

Boża Opatrzność

 1. Bóg, który w swojej nieskończonej mocy i mądrości stworzył wszystkie rzeczy, podtrzymuje, kieruje, włada i rządzi nimi, zarówno żywymi jak i martwymi, wielkimi i małymi, przez opatrzność w najwyższym stopniu mądrą i świętą, w zgodności ze swoją nieomylną uprzednią wiedzą oraz niezależnymi i niezmiennymi decyzjami Jego woli. On realizuje swoje zamiary, dla których wszystko stworzył; aby Jego mądrość, moc i sprawiedliwość wraz z Jego nieskończoną dobrocią i miłosierdziem mogły być chwalone i uwielbiane.
Jb 38:11; Ps 135:6; Iz 46:10-11; Mt 1o:29-31; Ef 1:11; Hbr 1:3.

2. Nic nie dzieje się z przypadku lub poza sferą Bożej opatrzności. Ponieważ Bóg jest pierwotną przyczyną wszystkich wydarzeń, dlatego też dzieją się one niezmiennie i nieomylnie według Jego uprzedniej wiedzy i postanowienia, którymi są związane. Jednak przez swoją opatrzność Bóg tak kieruje nimi, że wtórne przyczyny, wynikające albo z określonych praw,albo niezależnie, albo też w zależności od innych przyczyn, odgrywają swoją rolę w ich realizacji.
1 M 8:22; Prz 16:33; Dz 2:23.

3. Bóg w swej opatrzności używa zazwyczaj jakichś środków, może jednak działać bez nich – nadawać im skuteczność większą niż normalnie posiadają,a nawet wbrew nim, zgodnie ze swym upodobaniem.
Iz 55:10-11; Dn 3:27; Oz 1:7; Dz 27:31,44; Rz 4:19-21.

4. Boża wszechmogąca władza, niezgłębiona mądrość, nieskończona dobroć, jest tak nieskończenie wielka i wszystko przewyższająca, że zarówno upadek pierwszego człowieka w grzech, jak również wszystkie inne grzeszne działania aniołów i ludzi, dzieją się zgodnie z Jego suwerennymi planami. Nie znaczy to, że Bóg bez zastrzeżeń pozwala na różne wydarzenia ponieważ rozmaitymi sposobami mądrze i w pełni władzy ogranicza, porządkuje i rządzi grzesznymi działaniami, tak że realizują one Jego święte plany. Jednakże grzeszność działań pochodzi jedynie od aniołów i ludzi, a nie od Boga, ponieważ jako najwyższa świętość i sprawiedliwość, On ani nie jest, ani nie może być przyczyną grzechu, ani nie może go zaaprobować.
1 M 1:20; 2 sm 24:1; 2 Krl 19:2S; 1 Krn 21:1; Ps 50:21; 76:11; Iz 10:6-7,12; Rz 11:32-34; 1 J 2:16.

5. Bóg, który jest najwyższą mądrością, sprawiedliwością i łaską, często pozwala, aby Jego ludzie popadali na krótko w różne pokuszenia i aby doświadczyli grzeszności własnych serc. Czyni to, aby ich karcić za grzechy, które popełnili lub nauczyć ich pokory, odsłaniając im ukryte siły zła i zwodniczość panującą w ich sercach. Jego zamiarem jest również spowodowanie, aby ludzie uświadomili sobie potrzebę polegania na Nim zawsze i w pełni, i aby pomóc im strzec się grzechu w przyszłości. Tymi i innymi sposobami realizują się Jego sprawiedliwe i święte zamiary, tak że wszystko, co dzieje się z Jego wybranymi, jest z Jego wyboru, dla Jego chwały i dla ich dobra.
2 Krn 32:25-26,31; 2 Kor 12:7-9.

6. Bóg jako sprawiedliwy sędzia inaczej postępuje ze złymi i niepobożnymi ludźmi. Zaślepia i zatwardza ich serca z powodu ich grzechów. Wstrzymuje swoją łaskę, która mogłaby oświecić ich umysły i skruszyć ich serca; a czasem odbiera im dary, których im udzielił. Stawia ich również w sytuacjach,w których ich złe serca ulegają grzechowi. Innymi słowy - zostawia ich na pastwę ich własnego, wrodzonego zepsucia, pokuszeń świata oraz władzy szatana, czego konsekwencją jest, że zatwardzają swe serca przez te same rzeczy, których Bóg używa dla zmiękczenia serc innych.
2 M 8:15.32; 5 M 2:30; 29:4; 2 Krl 8:12-13; Ps 81 l2-13: Iz 6:9-10; Mt 13-12; Rz 1:24-26.28; 11:7-S; 2 Tes 2:10-12: 1 P 2:7-8.

7. Boża ogólna opatrzność dosięga wszystkich stworzeń, ale w szczególny sposób odnosi się do Jego Kościoła. Opatrzność kieruje wszystkimi rzeczami dla dobra Kościoła.
Iz 43:3-5; Am 9:8-9; 1 Tm 4:10.