Rozdział 27
 

SPOŁECZNOŚĆ ŚWIĘTYCH

 1. Wszyscy święci są zjednoczeni z Jezusem Chrystusem jako ich głową przez Jego Ducha i wiarę. Nie znaczy to jednak, że stają się jedną osobą z Nim. Mają jednak współudział w Jego łaskach, cierpieniach, śmierci, zmartwychwstaniu i chwale. Są także złączeni wzajemnie ze sobą w miłości i mają współudział w darach i wzajemnych łaskach, i są zobowiązani służyć w ten sposób publicznie i prywatnie, aby przyczynić się do wzajemnego dobra, zarówno w sprawach duchowych, jak i doczesnych.
J 1:16; Rz 1:12; 6:5-6; 1 Kor 3:21-23; 12:7; Ga 6:10; Ef 4:15-16; Flp3:10; 1 Tes 5:11-14; 1 J 1:3; 3:17-18.

2. 2. Przez wyznanie wiary święci trwają w świętej społeczności i jedności, w oddawaniu Bogu czci i wykonywaniu takich szczególnych służb, aby przyczynić się do wzajemnego zbudowania. Są także zobowiązani pomagać sobie nawzajem w doczesnych sprawach, zgodnie z rozmaitymi potrzebami i zdolnościami. Według zasad Ewangelii taki rodzaj społeczności, chociaż odnosi się szczególnie do życia rodzinnego i stosunków zborowych, ma być rozszerzony, w miarę jak Bóg daje możliwości, na wszystkich domowników wiary, to znaczy na wszystkich,którzy na każdym miejscu wzywają imienia Pana Jezusa. Z drugiej strony powinniśmy zrozumieć, że takie dzielenie się dobrami ze świętymi, nie pozbawia żadnego człowieka prawa i tytułu do własności, które on posiada, ani ichnie ogranicza.
Dz 5:4; 11:29-30; 1 Kor 12:14-27; Ef 4:28; 6:4; Hbr 3:12-13; 10:24-25